Vertrouwen
Het woord 'vertrouwen' heeft een lange tijd een grote rol gespeeld in mijn leven.
Het was iets wat ik blijkbaar moest leren. Allereerst leren vertrouwen op en in mezelf en daarnaast op je naasten, je vrienden en vriendinnen.
Op een bepaald moment in mijn leven dacht ik dat ik dat al aardig voor mekaar had. Het was in die tijd dat ik startte met SRT.
Na mijn basiscursus had ik geleerd hoe ik contact kon leggen met mijn Hogere Zelf en hoe ik programma's en blokkades voor mij en mijn familie kon zuiveren.
Na een poosje sloeg echter de twijfel, als een duveltje uit een doosje, toe: "Ben ik wel verbonden met mijn Hogere Zelf" vroeg ik mij af. Ik checkte met mijn pendel wel 10 keer of dat ook daadwerkelijk het geval was. Echter, hoe vaker ik checkte, hoe moeilijker het werd. De ene keer kreeg ik een ja, de andere keer een nee en dat ging zo maar door. Het was om gek van te worden.
Het denken is in onze maatschappij de laatste eeuwen tot cultuur verheven en daarbij hebben we onze connectie tot het gevoel flink verwaarloosd
Totaal ontredderd, zo voelde dat tenminste in die tijd, nam ik contact op met mijn teacher en legde haar mijn dilemma voor. Zij checkte even met haar pendel hoe het met mij gesteld was en vertelde me dat ik gewoon vertrouwen moest hebben en dat het bij het ontwikkelingsproces hoorde. Ze vertelde verder, dat als ik mijn voorbereiding (‘prep to work’- preparation to work) om met mijn Hogere Zelf te kunnen gaan werken op een goede manier gedaan had, alles op zijn pootjes terecht zou komen. Vertrouwen was ook hier het sleutelwoord (achteraf denk ik dat ze bij mij een nog aanwezige blokkade heeft weggehaald).
Het heeft nog een poosje geduurd, maar ik gaf niet op, en na verloop van tijd begon ik te voelen of ik wel of niet verbonden was met mijn Hogere Zelf. Het denken was dus mijn grootste valkuil. Door te denken dat ik niet verbonden was kon ik niet goed genoeg bij mijn gevoel oftewel innerlijk weten komen omdat ik door datzelfde denken afgeleid werd. Toen dat tot mij doordrong was ik weer in staat mijn (ware) gevoel waar te nemen. Het voelde goed en vertrouwd.
Het is, als ik hier op terugkijk, inderdaad een ontwikkelingsproces. Wel vond ik het vreemd dat ik tijdens mijn dagelijkse meditatie wel bij mijn gevoel kon komen en toen met SRT niet. Maar dat kwam hoogstwaarschijnlijk door het feit dat SRT nieuw voor mij was en ik me daarop teveel fixeerde.
Tegenwoordig voel ik, via het hoofdchakra, de energie bij naar mij binnenstromen als ik mij verbind of wanneer ik verbonden ben met mijn Hogere Zelf. Steeds vaker overvalt mij dat gevoel ook spontaan tijdens mijn werk of tijdens andere bezigheden, alsof ze daarboven willen zeggen: “we zijn er hoor!” Het voelt als een Goddelijk draadje, een connectie met boven. En ja, het voelt vertrouwd. Gelukkig ervaar ik dat iedere dag weer opnieuw als een hemels geschenk. Het wordt met de dag sterker en dieper. Het heeft al flink wortel geschoten.
Loek Laudy
SRT-Practitioner